Titikakameer

Dinsdag 28 december
We reizen van Cuzco naar Puno. Gelukkig niet teveel hoogteverschil en bochten. Een rustige busrit van 6 uur. Wel zitten we deze keer niet in een Gringo-bus (Bakra-bus), maar tussen de echte Peruanen. Dat is toch best bijzonder want deze bus stopt te pas en te onpas om mensen in en uit te laten stappen. Maar ach, we komen weer veilig aan in Puno, liggend aan het Titikaka-meer (Pipi Langkous).
Om onszelf een beetje te verwennen nemen we in Puno een echt hotel, Camino Real, dat kost dan €25,- per nacht! En dan hebben we dus een echt goed bed, een heerlijke hete douche en zelfs een soort minibar. Daarbij een uitgebreid ontbijt en een super service van Engels sprekend personeel, heerlijk!

Woensdag 29 december
Wij zijn naar Puno gekomen om te varen op het Titikaka-meer, en dat doen we dan ook.
Een tweedaagde tocht waarbij we 3 eilanden met verschillende beschavingen bezoeken.
De eerste dag varen we naar de drijvende rieten eilanden, Uros genaamd. Heel bijzonder om te zien! Het eiland is veel stabieler dan het eiland van boer Joop op de Kagerplassen waar Marije vroeger kampeerde. Alles is gemaakt van riet! Wij worden uitgenodigd om in een huisje te komen kijken waar deze mensen echt slapen. Heel bijzonder om te zien! De kinderen die op deze eilanden wonen krijgen op school zelfs les in het omgaan met toeristen. Van onze gids leren we wat woorden in Quechua, de taal die daar wordt gesproken. Heel handig!

Na de drijvende eilanden gaan we naar het eiland Amantani waar we de nacht zullen verblijven bij een van de gezinnen op het eiland. Ook dit is heel bijzonder doordat je niet meer met een groep toeristen bent, maar gewoon samen bij een gezin.
Het gezin waar we verblijven zorgt voor de lunch, het diner en het ontbijt van de volgende dag. Wederom echte Peruaanse maaltijden, met soep en aardappels! Daarnaast wordt er vegetarisch gegeten op het eiland dus krijgen we heerlijk gebakken kaas erbij. Zelfs Marcel eet de Peruaanse kaas, wat dan ook lijkt op Mozzarella en dus eigenlijk weinig smaakt heeft... Naast de coca thee die wij overvloedig drinken hebben ze hier ook Muña thee, smaakt heerlijk mint-achtig en zet bij inademing je longen goed open, das heel fijn op deze hoogte! Alles overigens weer gekookt op houtvuur!
Aan het eind van de middag hiken we naar het hoogste punt van het eiland, 4200m. Deze klim valt erg mee, bovendien is het hoogteverschil nu niet zo groot. We lopen daar naar de tempel Pachamama, de tempel van moeder aarde.
Als we boven aankomen hebben we inderdaad een fantastisch uitzicht! We kunnen Bolivia zien en de met sneeuw bedekte bergtoppen die aan de overkant van het meer liggen. Heel gaaf!
De mooie zonsondergang mogen we helaas weer zelf fantaseren omdat er hele mooie wolken voor de zon hangen.
Als we weer in het dorp aankomen trakteren we onszelf op warme chocolademelk met Bailey's. Dit is het perfecte moment voor de warme chocomelk want op het eiland is het toch wel een beetje fris met harde wind en uiteindelijk een hele nacht harde regen.
Om ervoor te zorgen dat de gezinnen nog weten welke toeristen er bij hun slapen krijgen we Peruaanse mutsen op waaraan ze ons kunnen herkennen, hoe grappig! Voor hen lijken wij toeristen ook allemaal op elkaar.

Donderdag 30 december
We worden om 7u uitgezwaaid door onze gezinnen, die in hun traditionele kleding afscheid van ons nemen. Als dank brachten wij suiker en rijst mee want aan geld hebben ze niet veel op dit eiland, alles is hier ruilhandel.
Een uur later komen we aan op het eiland Taquile. Wederom een hele andere wereld. Het is een communistische eenheid. De winkels zijn van alle gezinnen op het eiland en over de prijs valt niet te onderhandelen. Er is geen politie en als je getrouwd bent mag je als man in het 'parlement' deelnemen. Wanneer er problemen zijn worden deze opgelost door te praten... Hoe simpel?!?
Daarnaast krijgen we hier uitleg over de verschillende hoofddeksels en de betekenis daarover. Handig, zo kun je bijvoorbeeld zien of iemand vrijgezel is of getrouwd. Daarnaast dragen de vrouwen pompoenen met verschillende kleuren aan hun doeken waarmee ze duidelijk kunnen maken of ze zich happy of down voelen.

Wanneer we terug in Puno zijn, komen we erachter dat we onze planning niet uit kunnen voeren.
We wilden 31 december naar La Paz in Bolivia om daar oud en nieuw te vieren, maar de buschauffeurs in Bolivia hebben besloten te gaan staken. Niet zo gek, want de benzine prijzen stijgen zonder aankondiging met 74%!
We besluiten een busticket naar Copacabana te kopen om daar te kijken of we nog naar La Paz kunnen komen.
En dat lukt! Want onderweg in de bus naar Copacabana kunnen we voor €5,- het busticket naar La Paz alweer kopen! Wat hebben we toch weer geluk, dachten we echt ons eerste tegenslagje te hebben, lukt het nog niet ;-)

Met het aankomen in Bolivia leveren we ook ons eerste uur weer in, het tijdsverschil met Nederland is nog maar 5 uur!

Oud en nieuw vieren we dus toch in La Paz! De Bolivianen vieren oud en nieuw echter thuis, dus het is erg rustig. We vermaken ons wel in een Brits en daarna een Hollands cafe met een Duits stel. Een echte Europese oud en nieuw dus!

De volgende dag leren we wat veel drinken op 3700m hoogte met je lichaam doet. Vandaag zijn we weer actief maar gister hebben we de hele dag genoten van een Boliviaanse kater!

Liefz Marcel & Marije