Inca trail en Machu Picchu

Woensdag 22 december
Vandaag is de grote dag: We gaan beginnen aan de Inca Trail! Een tocht waar we lang naar uit hebben gekeken en waar vooral Marije toch ook wel wat tegenop zag.
Het is de bedoeling dat we rond half zeven ´s ochtends worden opgepikt, maar zoals gebruikelijk hier komt men een uurtje later pas. In het busje, onderweg naar de start van het pad, maken we kennis met de drie andere stellen waarmee we gaan lopen en onze gids: Simba. (Nee zo heet hij niet echt, maar Wilbert vindt hij blijkbaar niet leuk genoeg om te gebruiken)
De andere stellen komen uit Frankrijk, de Verenigde Staten (Illinois) en Puerto Rico. Even later stappen in het busje ook nog zeven dragers in, waarmee het busje vol is en het gezelschap compleet. De dragers sjouwen een compleet kamp mee dat o.a. bestaat uit kookgerei, eten, een gezamelijke tent om in te koken en eten en al onze slaaptentjes. Wij zelf dragen dus alleen onze kleren, matjes en slaapzakken.
Aangekomen bij de start van het pad valt op dat Marcel´s rugzak nogal wat groter en zwaarder is dan die van de andere deelnemers. Na onze ervaringen in de Colca Canyon hebben we vrijwel alle spullen in die rugzak zitten en ook meer water en eten bij ons dan toen. ZWAAR dus.
Aan het begin van de trail wordt gecheckt of de dragers niet meer dan 28kg per persoon bij zich hebben.....Zo zwaar is Marcel´s rugzak nou ook weer niet, respect dus.

Deze eerste dag wordt er nog niet veel gelopen en besteed de gids vooral veel tijd en uitleg aan de flora en fauna die we onderweg tegenkomen en natuurlijk aan de Inca-cultuur. Bijvoorbeeld over de correcte manier om cocabladeren tot je te nemen. Dit is nuttig om de effecten van hoogteziekte te beperken en we moeten zeggen dat dat goed werkt. Bij de eerte lunch onderweg, merken we dat het eten bij deze trip van een heel ander kaliber is dan in de Colca Canyon. Het stramien van soep en een hoofdgerecht bij zowel lunch als diner is als vanouds, maar de kwaliteit is vele malen beter. Zo krijgen we onder andere knoflookbrood, taart, biefstuk, pannenkoeken, gebakken ei, popcorn en nog veel meer lekkere dingen voorgezet. En allemaal zonder er zelf iets voor te hoeven doen: Ideaal!
Ondank dat we vandaag weinig hebben gelopen liggen we vroeg in bed, want het was een lange dag en we moeten er vroeg weer uit.

Donderdag 23 december
Dit is de dag des oordeels, zo wordt ons voorgehouden. Vandaag moet er 1200m naar boven worden gelopen naar de maximale hoogte in deze trek van 4200m. Zoals gezegd hebben we hier tegenop gezien, maar in de praktijk bleek het wel mee te vallen. Niet dat we niet hebben afgezien, maar dankzij de eerdere trek, het voorafgaande verblijf op hoogte in Cuzco en de cocabladeren zijn we redelijk snel boven.
(Immers en) Daarintegen moet vermeld worden dat we door weer en wind moeten (lees: heel veel regen) om boven te komen. Vanwege de regenwolken is het uitzicht helaas dan ook adembenemend afwezig. Om te vieren dat we boven zijn gekomen, trakteren we onszelf op de Biltong (gedroogd rundvlees uit Zuid-Afrika) die Kelly in ons overlevingspakket heeft gestopt. Heerlijk!

Hierna mogen we 600m afdalen naar het volgende kamp, waarbij een opklaring toch nog voor een mooi uitzicht en fijnere loopcondities zorgt. We zijn dan ook spoedig beneden en storten ons moe doch voldaan in onze tent die al opgezet klaar staat. Wederom genieten we van een heerlijke maaltijd en goed gezelschap.

Vrijdag 24 december
Vandaag onverwachts veel meer afzien. We lopen veel verder dan gisteren (16km) en afwisselend omhoog en omlaag. Vooral ´s ochtends regent het hard en dat is niet best voor het moraal. ´s Middags klaart het echter op en bezoeken we diverse Inca-ruïnes. Ook zorgt onze verbeterde afdaaltechniek (zo met de wandelstok en een soort huppeltje) ervoor dat we steevast als eerste beneden zijn met relatief weinig last van knieën, spieren of open botbreuken. Desalniettemin belsuiten we de korte weg naar het kamp te nemen en een ruïne over te slaan. Uitgeput vallen we neer in de tent en zelfs het aanbod van een warme douche slaan we vandaag af.

Mooiste herinnering van vandaag: Tijdens een mueslireeppauze in de zogenaamde "Cloud Forrest" zien we diverse kleine bontgekleurde vogeltjes en zelfs een kolibrie!
´s Avonds, vlak voor het eten, worden we ook nog getrakteerd op sterrenhemel waar je U tegen zegt.

Zaterdag 25 december
Vandaag mogen we om 3.30u (ja, echt) opstaan. Dit komt omdat de dragers vandaag met alle spullen de eerste trein in het dal moeten halen. We staan dus ruim op tijd voor de poort naar het laatste stukje pad, die om half zes pas open gaat. Ondanks dat we niet echt een kerstgevoel hebben, wenst iedereen elkaar vandaag wel Feliz Navidad!

Het laatste stukje lopen naar Machu Picchu blijkt nog niet zo simpel te zijn als ons is verteld. Het is maar twee uur lopen, maar de trappen zijn medogenloos, vooral met de gisteren en donderdag in de benen. Zowel op het eerste als op het tweede uitkijktpunt helaas geen Machu Picchu voor ons, vanwege de dichte bewolking, die ook weer regen met zich mee brengt. Als we uiteindelijk bij de hoofdattractie aankomen is de regen echter gestopt en ook de bewolking begint weg te trekken. Wat we zien is werkelijk onbeschrijfelijk, maar we gaan het toch proberen. Het is de grootste en meest complete Inca-ruïne die we tot nu toe gezien hebben en vanwege de spectaculaire ligging op een soort zadel tussen de bergen is het een geweldige ervaring om er naar te kijken. Hoewel de moed (en de regen) ons onderweg wel eens in de schoenen zonk, was het alle inspanning zeker waard!

Als we na een paar uur genieten uitgekeken zijn bij deze bijzondere plek, nemen we een bus naar het dorpje Aguas Calientes in het dal. Deze naam betekent heet water en belooft dus weer lekkere hot springs!
In de praktijk zijn ze echter niet zo warm en schoon als de baden die we eerder bezochten in Chivay, maar het is toch wel prettig voor de spiertjes.

We wensen iedereen een prettige derde kerstdag en hopen dat jullie een fijne kerst hebben gehad.

Liefs Marije en Marcel


Filmpje bij Machu Picchu:
http://www.youtube.com/watch?v=2WEzSP418wo