Van ger naar ger naar ger naar Irkutsk

Inmiddels Mongolië alweer verlaten, maar niet zonder daar een mooi avontuur te hebben beleefd.

Via de mail is er al contact geweest met de organisatie waarmee we op pad willen naar de nomaden families in Mongolië om in verschillende gers te slapen. Jeremy heeft toevallig met dezelfde organisatie contact gehad, dus vroeg op en samen naar het bureautje.

Na wat overleg kunnen we aan het eind van de middag vertrekken, maar we moeten wel eerst een introductieles volgen. Deze start direct nadat de betalingen rond zijn...

De introductieles bestaat uit een stukje culturele gewoonten en een beetje Mongools aan de hand van een woordenlijst. De les lijkt een eeuwigheid te duren, mede doordat wij allen redelijk moe zijn van de korte nacht.
Als ze eindelijk klaar is mogen we onze tassen pakken, Neeltje en ik gaan snel wat boodschappen halen, maar eigenlijk blijkt daar geen tijd voor te zijn. Remco belt ons, dat we NU vertrekken!
Rennen dus, maar we halen de bus. We gaan met lokaal vervoer. Eerst een gewone bus daarna een microbusje naar het Nationale Park ten westen van Ulaanbaatar.
In de microbus zouden officieel 15 mensen mogen, maar 22 past ook...

Binnen 10 minuten worden we op de afgesproken plek opgehaald en naar de eerste ger gebracht. Daar maken we kennis met Ariël, een meisje uit de USA.

Het is zo mooi waar we zijn. Wat blijft die sneeuw toch magisch.
Sterrenhemels, onbeschrijfelijk.
Net als buiten poepen bij -30 graden trouwens ;-)

We worden uitgenodigd voor een warme maaltijd en na een potje Regenwormen slapen we heerlijk in onze fijne warme slaapzakken en een vuurtje waar we af en toe wat hout op gooien.
De ochtend is prachtig, opgaande zon tegen de rook van de schoorsteen op de ger. Echt fantastisch!

Omdat onze medereizigers eerder terug moeten scheiden onze wegen en worden wij met z'n vieren naar Mr. Bold gebracht.
Een man van 53 waar we de rest van de dag mee beleven. Lang leve het Mongoolse woordenboekje! We helpen mee koeien voeren, hout zagen en sjouwen, we genieten van de natuur en het buitenleven.
Mr. Bold leert ons "horseracing with ankle bones", een spelletje met de enkelbotjes van schapen.

De derde dag en nacht beleven we bij een jong gezin waar we met de ossenkar naartoe worden gebracht. Ze hebben de ger aan de rand van een heuvel staan, deze lopen we op om een super mooi uitzicht te hebben over het dal.
We vermaken ons goed met de kindjes. Daarnaast naaien Neeltje en ik een leuk hoesje voor de camera, met een Mongoolse linttechniek erop. De mannen mogen 2 km verderop (en weer de heuvel op) de koeien halen. Men mag dit extensieve veehouderij noemen, maar Remco en Marcel vonden het behoorlijk intensief!

Het is bijzonder hoe snel je aan de kou went. Min 20 graden is prima te doen. Goed gekleed en eigenlijk is het steeds mooi weer, helder en zonnetje. Heerlijk!

Wat ons het meest verbaasd is dat de primitiviteit niet meer bestaat zoals hij ons in de introductieles is verteld, er is wel elektriciteit (accu geladen door zonnepaneel) en mensen hebben wel allemaal een klok hangen in de ger (een tv trouwens ook). Daarnaast zijn ze allemaal mobiel bereikbaar.

Dan de terugweg... Een avontuur op zich.
We worden opgehaald met een "machine" en beleven onze eigen Ice Road Truckers avontuur, want met het oversteken van de rivier zakt ons voertuig door het ijs...
Gelukkig is het niet diep, we proberen met wat McGuyver technieken los te komen, zelfs onze gastvrouw is verbaasd wat er allemaal uit onze tassen tevoorschijn komt. Het lukt helaas niet.
We mogen in een ger in de buurt wachten tot er een tweede auto is geregeld om onze pickup eruit te trekken.
De reis naar Ulaanbaatar gaat verder voorspoedig.

In een hostel betalen we een beetje voor wat stroom, wc, douche en keuken.
Die avond vertrekken we namelijk alweer met de trein naar Irkutsk, 36 uur.

De treinreis verloopt wederom volgens plan. Dit zijn de rustmomenten in onze vakantie. Iedereen even lekker z'n eigen ding doen, filmpje op de IPad, muziekje, boek of spelletje. En natuurlijk genieten van het uitzicht!

Nu in Irkutsk en morgen richting Listvyanka, een dorpje aan het Baikalmeer.

Lieve groet van ons allen
Excuses voor het lange verhaal...

Linkje voor een filmpje op YouTube: http://youtu.be/qT_CLK8XbTU